هن اصطلاح مان مراد ٻن رياستن وچ ۾ ذميوارين يا حقن جي مٽا سٽا ڪرڻ، برابريءَ جا حق مڃڻ يا هڪٻئي کي هڪجيترا فائدا ڏيڻ آهي، ته جيئن ٻن ملڪن وچ ۾ برابري ۽ هڪ- جهڙا ئي پئدا ٿئي. هن قسم جي ماحول پئدا ٿيڻ سان ٻن ڌرين ۾ واپاري معاملا خوش اسلوبيءَ سان هلندا رهندا آهن. بين الاقوامي لاڳاپن ۾ هيءُ هڪ ڪارائتو اصول آهي، جيڪو ٽن نڪتن تي ٻڌل هوندو آهي: 1. ٻڌي قائم ڪرڻ ذريعي، سياسي طور تي اهڙا قدم کنيا ويندا آهن، جيئن بين الاقوامي لاڳاپن ۾ ايڪو رهي ۽ رياستن وچ ۾ تڪرار گهٽجن. 2. مستقل بنيادن تي واپاري لاڳاپا قائم رکڻ جون ڪوششون وٺڻ، ته جيئن ڏيتي ليتيءَ لاءِ هڪ سرشتو موجود رهي. 3. هر حڪومت هميشه اهڙا اُپاءَ وٺي، جن سان سهڪار جو ماحول جُڙي ۽ جنهن ملڪ سان سندس جهڙي نوعيت جا طئه ٿيل تعلقات آهن، انهن کي اوتري بهتر ذميواريءَ سان نڀائي. سماجي سائنسدانن جي خيال ۾ هي عمل تمام گهڻي اهميت وارو آهي، ڇاڪاڻ ته ”ريسيپرو سٽي“ مُلڪن وچ ۾ ڪافي اڻ وڻندڙ واقعن کي رنڊائڻ ۾ اهم ڪردار ادا ڪري ٿي. هن عمل جو وڏي ۾ وڏو مثال دُنيا جي ملڪن وچ ۾ سفارت خانن جو موجود هجڻ آهي. جيڪڏهن ملڪ ”الف“ جو سفير ملڪ ”ب“ ۾ وڃي ٿو، ته ملڪ “ب“، ملڪ ”الف“ جي سفير کي گهربل مانُ ۽ سهولتون ڏئي ٿو. انهيءَ ڪري ملڪ ”الف“ جي به موٽ ۾، اها ذميواري آهي، ته اهو ملڪ ”ب“ جي سفير کي پڻ ساڳيو مانُ ۽ سهولتون ڏئي. 1934ع ۾ بين الاقوامي سياست ۾ جيڪا قوم پرستيءَ ۽ عليحدگيءَ جي فضا پکڙي هئي، انهيءَ کي روڪڻ لاءِ ”ريسيپروسٽي“ تمام وڏو ڪردار ادا ڪيو. هن عمل ذريعي ملڪن جي ضرورتن کي سمجهڻ پنهنجون ضرورتون پوريون ڪرڻ لاءِ به گهربل طريقا ڪم آڻي سگهجن ٿا